جهان ۱۰ ثانیه به آخرالزمان نزدیک‌تر شد | تنها ۹۰ ثانیه تا پایان کار دنیا مانده است!
تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۲۷۴۵۷
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از یورونیوز، دانشمندان یک سازمان آمریکایی در ۷۶ سال گذشته هر ساله در ماه ژانویه میزان احتمال نابودی نوع بشر را به طور نمادین اندازه‌گیری کرده‌اند.
تا همین چند سال پیش، معیار اصلی تعیین ساعت آخرالزمان خطر ناشی از سلاح‌های هسته‌ای بود؛ ولی رفته رفته با تغییر و تحولات جهانی، شاخص‌های دیگری همچون شیوع بیماری همه‌گیر کووید-۱۹، خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی، خطر استفاده از سلاح‌های زیستی (بیولوژیک) و .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با لحاظ کردن تمامی مولفه‌های ذکر شده و با رصد ویژه تحولات جنگ اوکراین، اعضای «بولتن دانشمندان اتمی» امروز، فاصله زمانی تا نیمه‌شب را تنها ۹۰ ثانیه اعلام کردند.
دانشمندان دانشگاه شیکاگو که بر روی پروژه‌ای تخت عنوان «پروژه منهتن» تحقیق می‌کردند، در سال ۱۹۴۵ خبرنامه‌ای به نام «بولتن دانشمندان اتمی» را راه اندازی کردند. با گذشت دو سال از آغاز فعالیت این گروه، آنها اولین ساعت رسیدن به نقطه آخرالزمان را در سال ۱۹۴۷ میلادی مشخص کردند.
در این ۷۶ سال، دانشمندان ۲۵ بار مجبور شدند زمان‌سنج خود را باز تنظیم کنند. هر چه عقربه‌های این ساعت به نیمه شب نزدیک‌تر باشد یعنی اینکه به پایان کار دنیا نیز نزدیک‌تر می‌شویم و هر چه از این فاصله بیشتر باشد یعنی اینکه می‌توان به بقای بشریت بیشتر امیدوار بود.
در سال ۱۹۴۷ اولین باری که دانشمندان این زمان‌سنج را اعلام کردند، عقربه‌های آن هفت دقیقه تا نیمه شب فاصله داشت.
دو سال بعد در سال ۱۹۴۹ درست زمانی که اتحاد سابق جماهیر شوروی اولین بمب اتمی خود را آزمایش کرد، عقربه دقیقه‌شمار نیز به سه دقیقه تا نیمه شب تغییر وضعیت داد.
تا اینکه در سال ۱۹۹۱، با کاهش تنش‌های جنگ سرد و حصول توافق بین ایالات متحده و اتحاد سابق جماهیر شوروی برای کاهش ذخایر هسته‌ای خود، دقیقه‌شمار تا ۱۷ دقیقه به نیمه شب عقب رفت و به عبارتی نقطه‌ای امیدوار کننده در تحولات جهانی محسوب می‌شد و همین هم سبب شد که در آن سال بیشترین فاصله نمادین تا آخرالزمان ثبت شود.
درست برعکس این قضیه در سال ۲۰۲۰ رخ داد یعنی این قدر به لحظه آخرالزمان نزدیک شدیم که نیاز به اندازه‌گیری ثانیه‌شمار بود. در آن سال، بولتن دانشمندان اتمی فاصله بشر تا نابودی کامل را تنها ۱۰۰ ثانیه اعلام کرد.
از آن سال به بعد، در سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ نیز ثانیه‌شمار همچنان بر روی ۱۰۰ ثانیه تا نیمه‌شب باقی ماند.
کد خبر 737222 برچسب‌ها روسیه - اوکراین روسیه سلاح هسته‌ای ساعت بمبمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: روسیه اوکراین روسیه سلاح هسته ای ساعت بمب تا نیمه شب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۲۷۴۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گوجه فرنگی‌ها «جهان موازی» خود را دارند!
در کشفی که به نظر می‌رسد از مجموعه «پیشتازان فضا» یا یک فیلم مارولی بیرون آمده باشد، دانشمندان دریافته‌اند که گوجه فرنگی اساسا در یک «جهان موازی» زندگی می‌کند. این کشف زمانی انجام شد که محققان دانشگاه ایالتی میشیگان به تماشای آنچه در بین ریشه‌های گیاه گوجه‌فرنگی رخ می‌دهد، پرداختند.
به گزارش ایسنا، در مطالعه جدیدی که در مجله ساینس ادونسز(Science Advances) منتشر شده است، محققان دریافتند که ریشه‌های گوجه فرنگی دسته منحصر به فردی از متابولیت‌ها به نام آسیل قند را تولید می‌کنند. پیش از این تصور می‌شد که این ترکیبات فقط در موهای تیره روی سطح برگ‌ها و ساقه‌های گوجه فرنگی ساخته می‌شوند که به کرک معروف هستند.
به نقل از اس‌اف، آسیل قندها مولکول‌های تخصصی متشکل از هسته‌های قندی هستند که با زنجیره‌های اسید چرب تزئین شده‌اند. در کرک گوجه فرنگی، این متابولیت‌ها به دفاع از گیاه در برابر آفات کمک می‌کنند. با این حال، آسیل قندهای ریشه کاملا متفاوت از همتایان زیرزمینی خود بودند.
دانشمندان با استفاده از روش‌های شیمی تجزیه و تحلیل پیشرفته، به این نتیجه رسیدند که فراوان‌ترین آسیل قند موجود در ریشه گوجه فرنگی، به جای هسته ساکارز موجود در آسیل قندهای کرک، دارای هسته قندی است که از گلوکز مرتبط با اینوزیتول ساخته شده است. ترکیبات ریشه همچنین دارای زنجیره اسیدهای چرب متمایزی بودند.
راشل کروین(Rachel Kerwin)، نویسنده مطالعه اول، محقق فوق دکتری در یک بیانیه رسانه‌ای می‌گوید: آنچه در مورد این متابولیت‌های تخصصی بسیار قابل توجه است این است که آنها معمولا در سلول‌ها و بافت‌های بسیار دقیق سنتز می‌شوند.
به عنوان مثال آسیل قندها را در نظر بگیرید. آنها را در برگ‌ها یا ساقه‌های یک گیاه گوجه فرنگی نمی‌بینید. این متابولیت‌های دفاعی چسبنده از نظر فیزیکی درست در نوک کرک‌ها ساخته می‌شوند.
آیا آسیل قندهای ریشه و کرک از طریق یک مسیر متابولیک ساخته می‌شوند؟
برای پاسخ به این سوال، محققان تحقیقاتی مولکولی انجام دادند. آنها ژن‌هایی را در ریشه‌های گوجه فرنگی شناسایی کردند که بسیار شبیه به ژن‌های بیوسنتزی شناخته شده کرک آسیل قند بودند. یکی از ژن‌ها به طور خاص، ASAT1-L نامیده می‌شود.
سپس دانشمندان از ویرایش ژن کریسپر(CRISPR) برای حذف عملکرد ژن‌های ASAT1 و ASAT1-L استفاده کردند. به طور قابل توجهی، گیاهان گوجه فرنگی فاقد ژن ASAT1-L هیچ آسیل قند قابل تشخیصی در ریشه خود تولید نکرد، در حالی که سطوح آسیل قند کرک تحت تأثیر قرار نگرفت. زمانی که ژن ASAT1 حذف شد برعکس این اتفاق افتاد. این نشان می‌دهد که گوجه‌فرنگی‌ها دو مسیر متابولیک آسیل‌قند جداگانه ایجاد کرده‌اند که یکی برای کرک‌ها و دیگری برای ریشه‌ها است.
با کاوش دقیق‌تر، گروه تحقیقاتی دریافتند که ژن‌های کرک و آسیل قند ریشه نزدیک به هم روی ژنوم گوجه فرنگی قرار گرفته‌اند. تصور می‌شود که این نوع سازمان‌دهی ژنومی، که به عنوان یک خوشه ژن بیوسنتزی شناخته می‌شود، به ژن‌ها امکان تنظیم و توارث مشترک را می‌دهد.
رابرت لاست(Robert Last)، نویسنده ارشد این مطالعه، توضیح می‌دهد: در کنار مسیری که سال‌ها در حال مطالعه آن بودیم، در اینجا دومین جهان موازی را پیدا می‌کنیم که در زیر زمین وجود دارد.
تجزیه و تحلیل تکاملی نشان داد که ژن ASAT1-L احتمالا زمانی پدیدار شد که ژن اجدادی ASAT1 شبیه‌سازی شده است. سپس این دو ژن از هم جدا شدند و برای کرک و ریشه تخصصی شدند. وقتی دانشمندان به سایر اقوام گوجه‌فرنگی نگاه کردند، داستان حتی جذاب‌تر شد. آنها کشف کردند که ژن ASAT1-L و آسیل قندهای ریشه در برخی از گونه‌های گوجه‌فرنگی وحشی یافت می‌شوند، اما در عموزاده‌های دورتر مانند بادمجان یافت نمی‌شوند. این نشان می‌دهد که توانایی ساخت آسیل‌قندهای ریشه تقریبا به تازگی در درخت خانوادگی گوجه‌فرنگی تکامل یافته است.
هدف از تولید این متابولیت‌های مرموز زیرزمینی چیست؟
پاسخ صادقانه این است که ما هنوز نمی‌دانیم.
با توجه به شباهت آنها به ترکیبات محافظ کرک، یک احتمال این است که آسیل قندهای ریشه به گوجه فرنگی کمک کنند تا از آفات و عوامل بیماری‌زای ساکن خاک جلوگیری کند. آنها همچنین ممکن است در جذب میکروب‌های مفید در ناحیه ریشه نقش داشته باشند. مطالعات آینده می‌تواند عملکردهای زمین‌شناختی آنها را مشخص کند.
اگر متوجه شویم که این آسیل قندهای ریشه در دفع ارگانیسم‌های مضر مؤثر هستند، آیا می‌توان آنها را در گیاهان دیگر پرورش داد و در نتیجه به رشد گیاهان بدون نیاز به قارچ‌کش‌ها و آفت‌کش‌های مصنوعی کمک کرد؟
اینها سوالاتی هستند که در مرکز جستجوی بشر برای آب خالص‌تر، غذای ایمن‌تر و کاهش اتکا به مواد شیمیایی مصنوعی مضر قرار دارند.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است